Een eco-bloemist is een bloemenartiest die op een dag wakker wordt met een zot idee: “en mocht ik nu mijn leven een beetje ingewikkeldermaken?” Transport, pesticiden, verpakkingen, werkomstandigheden, grijze energie… de eco-florist begint met de volledige bloemenindustrie in vraag te stellen.

Daarna, omwille van de afdwalingen van de sector waarin hij werkt, begint hij snel zich schuldig te voelen deel uit te maken van deze nefaste keten. Deze bevindingen zullen hem ‘s nacht achtervolgen en hij zal zijn hoofd breken om een manier te vinden mooie en duurzame boeketten te maken met een maximaal respect voor het milieu.

Sinds enkele jaren zetten we ons in om te leven en te consumeren volgens het ritme van de seizoenen, om lokale produkten te kopen, uit duurzame of biologische landbouw, met weinig verpakking. Dus waarom niet dezelfde reflex voor bloemen en planten?

Omdat snijbloemen ons natuurlijk kwetsbaar lijken, is het moeilijk om ze voor te stellen in een context van geglobaliseerde landbouw, met chemische behandelingen en gekoelde transport.

De meeste bloemen komen niet alleen uit Nederland, maar ook uit Kenia, Ethiopië, Ecuador, Colombia…

Per vliegtuig vervoerd naar de Nederlandse groothandelsmarkt van Alsmeer, waar de productie van over de hele wereld door heel Europa wordt verzonden.

De industriële productie van snijbloemen is bijzonde intensief aan bestrijdingsmiddelen: volgens het CBS wordt per hectare maïs 6,9kg bestrijdingsmiddelen gebruikt tegen 86kg per hectare voor rozen en bijna 100kg voor een hectare leliebollen.

Industrieel geproduceerd, vormen snijbloemen en bedreiging voor de mensen die er dagelijks mee omgaan, tuinder natuurlijk maar ook bloemisten.